PersianGardens

 طراحی باغ ایرانی

 باغ ایرانی با ویژگی های منحصر به فرد خود از جمله شکل هندسی راست گوشه ، مساحت محدود، استفاده از گیاهان بومی با تنوع زیاد و نیاز آبی یکسان در کنار هم، داشتن محور، محصور بودن ومطالبقت با شکل بستر در ارتباط با بستر و محیطی که روی آن قرار گرفته ایجاد شده است.

• شکل هندسی:

 یکی از مهم ترین ویژگی های باغ های ایرانی شکل هندسی و راست گوشه آن است . این نوع هندسه در پاسخ به محدودیت  های آبی در ایران و با توجه به اینکه در کمترین زمان ممکن باید حداکثر فضای ممکن با این حجم محدود آب آبیاری می شد و در صورت پیچ و تاب دادن آب در باغ حجم زیادی از آن تبخیر شده و از بین می رفت شکل گرفت.

در مقایسه با شکل هندسی و راست گوشه باغ های فرانسه یا باغ های ایرانی ابدا در ارتباط با شرایط محیطی ایجاد نشده بود. بلکه نمایشی از منطق، توانمندی و راسیونالیته انسان در غالب هندسه بود و تغییر طبیعت بر اساس نیازهای طبیعت است.

• مساحت :

مساحت باغ های ایرانی برخلاف اینکه اغلب در محیط های وسیعی شکل گرفته اند محدود است. مساخت محدود باغ های ایرانی هم با توجه به محدودیت آبی است چرا که حجم آب در دسترس باغ، نمی توانست پاسخگوی محدوده وسیعی باشد و محیطی پایدار ایجاد کند. این در حالی است که فرانسه که محدودیت آبی وجود نداشت باغ ورسای با وسعت بسیار زیاد ایجاد شد. اما در مقابل باغ شازده ماهان کرمان علی رغم اینکه در یک بستر دشتی پهناور قرار داشت با توجه به نسبت محدود دبی آب بسترش با مساحتی محدود ساخته شد.

• گیاه :

 عنصر اصلی تشکیل دهنده باغ، گیاه، عنصری زنده است. بنابراین انتخاب گیاه ونوع رفتار با آن اهمیت می یابد. در باغ ایرانی در هر نوع کاربری، کاشت گیاه مورد انتظار بود از نوع گیاه بومی بوده.

مثلا اگر بحث سایه اندازی مطرح بود در تهران چنار، در جنوب کنار و در تبریز صنوبر انتخاب می شد.

• نحوه کاشت:

 به دلیل اقلیم گرم و خشک ایران در اغلب نواحی ایجاد سایه با کاشت اهمیت داشت. در حالی که در اروپا که اقلیم اغلب معتدل و مرطوب است کاشت گیاهی باید به نحوی می بود که آفتاب و نور به باغ که در میان جنگل های انبوه قرار ئاشت برسد.

 به این دلیل جنگل پاک تراشی می شد. همچنین نوع آبیاری در ایران با نوع کاشت مخصوص می شده است. کاشت گیاهان بومی با تنوع زیاد و نیازهای آبی یکسان در کنار هم از اصول طراحی کاشت پایدار در باغ ایرانی بوده است. یعنی انواع گیاهان بومی مثمر، غیر مثمر، سایه انداز، دارویی، گل های فصلی و ... که نیازهای اکولوژیک یکدیگر را برطرف می کردند در کنار هم کاشته می شدند.