باغ ایرانی و رابطه آن با گیاهان

باغ ایرانی و رابطه آن با گیاهان

اکثر باغ های ایرانی به دلیل محل و موقعیتشان که دارای اقلیم خشکی بوده نمیتوانسته انواع گونه های گیاهی را در خود نگهداری کند اما با این وجود خیلی از گونه های گیاهی که بومی آن منطقه بوده را در خود جای داده و با آرایش خاص قرار گیری گیاهان در باغ زیبایی مثال زدنی به باغ میداده در باغ های ایرانی درگذشته علی رقم حال حاضر هرگز از چمن استفاده نمیشده بلکه در برخی کرت ها که هم برای ایجاد پوشش سبز بوده و هم برای تعلیف دام ها و چارپایان مورد استفاده قرار میگرفته از یونجه استفاده میشده که نیاز آبی بسیار کمتری نسیبت به چمن را دارا می بوده استفاده میکردند و بطور کلی یکی از ویژگی های اصلی باغ ها همین موضوع بوده که پوشش گیاهی فقط یک کاربری نداشته و تنها برای جنبه های زیبایی از گیاه استفاده نمیشده در تقسیم بندی ها و کرت های ایجاد شده در باغ در برخی کرت ها از گونه های گیاهیی مثمر نیز استفاده میشده تا علاوه بر زینت دادن به باغ در فصل گل دهی از میوه و ثمره آن هم استفاده ببرند و از گونه هایی که بیشتر کاشت میشده میتوان به انار ،انگور، زردآلو و مرکبات اشاره کرد که این خصوصیت همچنان هم در احداث ویلا ها و حتی باغچه های حیات ها نیز در ایرانیان مشاهده میشود.

از دیگر گونه های گیاهی موجود در باغستانها که جنبه زینتی داشته میتوان به گل رز اشراه کرد که بومی ایران بوده و در فصول خاصی زیبایی خاصی به باغ میبخشیده و این گونه جز جدانشدنی اکثر باغ های ایرانی بوده که با گذر زمان و تلفیق باغ های اروپایی و وارد شدن سبک هایی از معماری باغ های اروپایی به ایران دستخوش تغییراتی شد، که میتوان باغ های زمان قاجار را نام برد در قسمتی از باغ گلخانه ایی احداث شد که برخی گل هایی مانند شمع دانی را در آن نگهداری کرده و در فصول مناسب به داخل باغ آورده میشد و در مسیر ها و کنار حوض ها قرار داده میشد که زیبایی خاصی به باغ میبخشید و در فصول سرد به دلیل اینکه بصورت گلدانی بودند به راحتی به داخل گلخانه انتقال داده میشد.

منبع: وبلاگ باغ های ایرانی persiangardens.blogfa.com

معرفی درخت منظرساز ژنکیو بیلوبا Ginkgo Biloba

 ژنکیو بیلوبا  Ginkgo Biloba 

این درخت با نام علمی  ginkgo biloba  از خانواده ژینکوان (GINKGOACEAE) می باشد ینکگوها درختان دوپایه با اندازه های متوسط تا بزرگ هستند (35-20متر) وبرخی نمونه ها نیز در چین به بیش از 50 مترمی رسند. دارای تاجی زاویه دار وانشعابات طویل هستند. تاج به موازات افزایش سن درخت پهن تر می گردد. ریشه در ژینکگو طویل است. برخی از ژینکگوهای پیر ریشه های هوایی تولید می کنند که این ریشه ها بر روی سطوح زیرین شاخه های بزرگ تشکیل می شوند. ژینکگو دارای یک تنه مرکزی است. شکل هرمی دارد ودارای انشعابات منظم جانبی نامتقارن باز است. از جوانب شاخه های بلند که دارای فواصل منظم برگی هستند شاخه های کوتاه در سال دوم رشد توسعه می یابند. شاخه های کوتاه میانگره های کوتاهی دارند وبه دلیل وجود همین میانگره ها به نظر می رسد که برگها به صورت خوشه در انتهای شاخه های کوتاه قرار می گیرند. تشکیل برگهای جدید در بخشهای مسن تر تاج در شاخه های کوتاه صورت می پذیرد.برگها دولبه و بادبزنی شکل و دارای رگبرگهای دوشاخه هستند. برگهای ژینکگو شبیه برگ سرخس آدیانتوم (پرسیاوشان ) است. تنوع زیادی از نظر درجه لبه دار شدن در یک درخت وهمینطور در بین درختان مختلف وجود دارد. رنگ برگ خاکستری ـ سبز تا زرد تا سبز تیره در فصل تابستان است و در پاییز زرد می شود.

این درخت را به عنوان یک فسیل زنده میشناسند زیرا قدمت این درخت بسیار زیاد بود و به 1400 سال پیش برمیگردد و از گونه های مهم منظر ساز می باشد زیرا در طی فصول مختلف دارای رنگ های متفاوت وزیبایی میشود در تابستان به رنگ سبز کم رنگ بوده و تا رسیدن فصل سرما در زمستان و پاییز به رنگ های لیمویی تا زرد می رسد ُ. ولی یک مشکلی که این درخت دارد از آنجایی که دارای میوه هایی آلویی شکل می باشد که وجه تسمیه آن هم همین است ( ژینکو در زبان چینی به معنی آلو می باشد) جزء درختان آشغال ریز به حساب می آید و این میوه ها دارای بوی نا متبوعی نیز می باشند و به همین دلیل  باید برای کاشت از درختان اقیلم شده یا پایه نر استفاده نمود.

منبع: persiangardens.blogfa.com